高风应爽节,摇落渐疏林。吹云旅雁断,临谷晓松吟。
屡惜凉秋扇,常飘清夜琴。泠泠随《列子》,弥谐逸豫心。
赋得咏风诗。南北朝。阮卓。 高风应爽节,摇落渐疏林。吹云旅雁断,临谷晓松吟。屡惜凉秋扇,常飘清夜琴。泠泠随《列子》,弥谐逸豫心。